1. بردبار، س.ک.، ثاقب‌طالبي، خ.، حمزه‌پور، م.، جوکار، لادن.، پاک‌پور، م.، عباسي، ع. 1389. اثر عوامل محيطي بر گسترش و برخي خصوصيات کمي بلوط ايراني (Quercus brantii Lindl) در استان فارس. فصل‌نامه علمي-پژوهشي تحقيقات جنگل و صنوبر ايران. جلد 18، شماره 3، ص 404-390.

2. بصيري، ر.، اكبري نيا، م.، حسيني، و.، اسدي، و. 1382 . تعيين و تحليل كمي تيپ هاي جنگل در رابطه با جهات جغرافيايي در منطقه قاميشله مريوان. مجله پژوهش و سازندگي، 60، ص 67-60.

3. پاتو، م.، مرادي، س.، احمدي ثاني، ن. 1401. بررسي ساختار، ترکيب و تنوع گونه‌اي توده‌هاي جنگلي طبيعي و بهره‌برداري‌شده در جنگل‌هاي زاگرس شمالي. فصلنامه علمي پژوهش و توسعه جنگل. جلد 8، شماره 3، ص 327-311.

4. پوربابائي، ح.، چراغي، ر.، ابراهيمي، س.س. 1394. بررسي ساختار و تنوع گونه هاي چوبي در رويشگاه بلوط ايراني (Quercus brantii): منطقه دشتك، ياسوج، غرب ايران. مجله تحقيقات جنگل‌هاي زاگرس، سال دوم، شماره اول. ص 17-1.

5. پورهاشمي، م. 1382. بررسي تجديدحيات طبيعي گونه‌هاي بلوط در جنگل‌هاي مريوان. رساله دکتري جنگل‌داري، دانشکده منابع طبيعي دانشگاه تهران، کرج، 166 صفحه.

6. پيروزي، ف.، سوسني، ج.، عادلي، ک.، ملک‌نيا، ر.، نقوي، ح.، حسين‌زاده، ر. 1397. مقايسه ساختار جنگل در توده‌هاي شاخه‌زاد بلوط با تراکم و آميختگي متفاوت (بررسي موردي: جنگل‌هاي نوژيان خرم‌آباد). فصلنامه علمي - پژوهشي پژوهش و توسعه جنگل. جلد 4، شماره 1، صفحه 28-15.

7. پيله‌ور، ب.، ميرآزادي، ز.، علي‌جاني، و.، جعفري سرابي، ح. 1393. کاربرد شاخص‌هاي مبتني بر نزديک‌ترين همسايه در بررسي ساختار گونه‌هاي زالزالک و کيکم در جنگل‌هاي زاگرس. تحقيقات جنگل‌هاي زاگرس، 1(2): 14-1.

8. پيرمحمدي، ز.، مهدوي، ع. 1394. اهميت و ضرورت ارزيابي مديريت پايدار جنگل‌ها، سومين همايش سراسري محيط زيست، انرژي و پدافند زيستي، تهران.

9. ثاقب طالبي، خ.، ساجدي، ت.و.، يزديان، ف. 1384 . نگاهي به جنگل‌هاي ايران. مؤسسه تحقيقات جنگل‌ها و مراتع 30 ص. شماره 339، 30 صفحه.

10. جزيره‌اي، م. ح.، ابراهيمي رستاقي، م. 1382 . جنگلشناسي زاگرس. انتشارات دانشگاه تهران، 560 ص.

11. جوانميري‌پور، م.، مروي مهاجر، م.ر.، زبيري، م.، اعتماد، و.، جورغلامي، م. 1396. اثر دخالت‌هاي مديريتي بر ساختار توده‌هاي طبيعي (مطالعه موردي: بخش گرازبن جنگل خيرود). تحقيقات جنگل و صنوبر ايران، 25(2): 219-209.

12. حسين‌زاده، رامين.، سوسني، ج.، نقوي، ح. 1399. کارايي قطعات نمونه کوچک در کمي سازي ساختار جنگل‌هاي زاگرس مياني با به‌کارگيري برخي از شاخص‌هاي مبتني بر نزديک‌ترين همسايه‌ها. نشريه حفاظت زيست بوم ايران. دوره هشتم. شماره هفدهم. صفحه 55-41.

13. حيدري، م.، عطار روشن، س.، حاتمي، خ. 1389. ارزيابي تنوع زيستي گياهان علفي در ارتباط با عوامل فيزيوگرافيك در اكوسيستم‌هاي جنگلي زاگرس مياني-منطقه حفاظت شده دالاب. مجله تحقيقات منابع طبيعي تجديدشونده، 1(2): 28-42.

14. رحيمي، ح.، بردبار، س.، پورهاشمي، م.، خان‌حسني، م.، صفري، ه.، جليليان، ن. 1402. تحليل‎ ‎ساختار‎ ‎توده‌هاي جنگلي بلوط‎ ‎با‎ ‎استفاده‎ ‎از‎ ‎شاخص‌هاي‎ ‎مبتني‎ ‎بر‎ ‎نزديک‌ترين‎ ‎همسايه (جنگل‌هاي چهارزبر و برزه استان کرمانشاه)‏. پژوهش و توسعه جنگل، 9(1): 115-127.

15. سفيدي، ک.، صادقي، س.م.م. 1398. مشخصه‌هاي ساختاري جنگل‌هاي اوري در ارسباران (مطالعه موردي: حاتم مشه‌سي، مشگين‌شهر). مجله جنگل ايران، انجمن جنگلباني ايران. سال يازدهم، شماره 3. ص 347-361.

16. شعباني، س.، اكبري نيا، م.، جلالي، ي.غ.، علي عرب، ع. 1388 . تأثير عوامل فيزيوگرافيك بر تنوع گونه اي گياهي . عرصه‌هاي باز جنگلي (مطالعه موردي: جنگل لاليس، چالوس). مجله زيست شناسي ايران، 23(3): ص 429-418.

17. صفري، ا.، شعبانيان، ن.، حيدري، ر.ح.، عرفاني‌فرد، س.ي.، پوررضا، م. 1389. بررسي الگوي مکاني درختان بلوط ايراني (.Quercus brantii Lindl) در جنگل‌هاي باينگان کرمانشاه. تحقيقات جنگل و صنوبر ايران، 18(4): 608-596.

18. طالبي، م.، ثاقب طالبي، خ.، جهانبازي گوجاني، ح. 1385 . بررسي نياز رويشگاهي و برخي خصوصيات كمي و كيفي بلوط ايراني (Quercus brantii Lindl) در جنگل هاي استان چهار محال و بختياري. تحقيقات جنگل و صنوبر (.) ايران، 14(1): 79-67.

19. علي‌جاني، و.، ثاقب‌طالبي، خ.، اخوان، ر. 1393. كمي‌سازي ساختار توده‌هاي دست‌نخورده راش در مراحل مختلف تحولي (مطالعه موردي: منطقه كلاردشت، مازندران)، تحقيقات جنگل و صنوبر ايران، 21(3): 410-396.

20. علي‌جاني، و.، فقهي، ج.، مروي مهاجر، م.ر. 1391. بررسي ساختار مکاني راش و بلوط در يک جنگل آميخته (مطالعه موردي: بخش گرازبن جنگل خيرود). پژوهش‌هاي علوم و فناوري چوب و جنگل، 19(3): 188-175.

21. علي‌جاني، و.، فقهي، ج.، زبيري، م.، مروي مهاجر، م.ر. 1392. بررسي ساختار تيپ‌هاي مختلف جنگلي با استفاده از شاخص‌هاي نزديك‌ترين همسايه (مطالعه موردي: بخش گرازبن جنگل خيرود). بوم‌شناسي کاربردي، 3: 24-13.

22. فرهادي، پ.، سوسني، ج.، عادلي، ك.، علي جاني، و. 1393 .تحليل ساختار جنگلهاي زاگرس با استفاده از شاخص‌هاي مبتني بر نزديكترين همسايه (پژوهش موردي: جنگلهاي قلعه گل خرم آباد)، فصلنامه علمي- پژوهشي تحقيقات جنگل و صنوبر ايران، (2) 22، 294-306.

23. مريدي، م.، فلاح، ا.، پورمجيديان، م.، سفيدي، ک. 1400. تحليل کمّي ساختار جنگل در مرحله افزايش حجم در روند تحول توده هاي طبيعي راش (مطالعه موردي: جنگل خيرود). مجله جنگل ايران، انجمن جنگلباني ايران. سال سيزدهم، شمارة 2، ص 128-115.

24. مروي مهاجر، م.ر. 1384 . جنگل شناسي و پرورش جنگل، انتشارات دانشگاه تهران، 387 ص.

25. معروفي، ح. 1379. بررسي نياز رويشگاهي گونه وي‌ول در استان كردستان. پايان‌نامه (Quercus libani Oliv.). كارشناسي ارشد جنگلداري، مجتمع آموزش عالي امام خميني، 89 ص.

26. مهدي‌فر، د.، ثاقب‌طالبي، خ. 1385. مشخصات كمي وكيفي و خصوصيات رويشگاهي دارمازو (Quercus infectoria Oliv) در منطقه شينه استان لرستان. فصل‌نامة علمي - پژوهشي تحقيقات جنگل و صنوبر ايران. جلد 14 شمارة 3. ص 206-193.