1. آذرنيوند، ح.، اصفهاني، م.ت.، بصيري، م.، سعيدفر، م.، زارع چاهوکي، م.ع.، 1389. تعيين فنولوژي گونه Bromus tomentellus با استفاده از روش درجه روز_رشد. مجله پژوهشهاي آبخيزداري (پژوهش و سازندگي)، 89: 1-6. 2. اکبرزاده، م.، ميرحاجي، س.، 1381. بررسي چند گونه مهم مرتعي در منطقه پلور. مؤسسه تحقيقات جنگلها و مراتع. مجموعه مقالات تحقيقات مرتع و بيابان، 7: 121-140. 3. احساني، ع.، 1386. تعيين شاخص رويشگاهي بهمنظور برآورد توليد بلندمدت مرتع در مناطق استپي ايران مطالعه موردي استان مركزي، رساله دكتري، دانشكده منابع طبيعي دانشگاه تهران. 4. خطيرنامني، ج.، 1381. گزارش نهايي طرح ارزيابي مراتع مناطق مختلف آب و هوايي ايران. استان گلستان، موسسه تحقيقات جنگلها و مراتع کشور. 100 صفحه. 5. حسيني، م.، 1387. بررسي و مطالعه شاخص درجه روز رشد پرتقال، پنبه، گندم، برنج و تأثير آن در زمان رسيدن اين گياهان در قراخيل. شِـوار نشريه اداره کل هواشناسي استان مازندران - فصول بهار و تابستان 1387. 6. عظيمي، م.، بخشنده، م.، سندگل، ع.ع.، اکبرزاده، م.، قصرياني، ف.، جعفري، ف.، 1391. مطالعه تأثير درجه روز- رشد و رطوبت خاك بر فنولوژي گونه Stipa hohenakerina در مراتع خشک و نيمه خشک. فصلنامه علمي- پژوهشي. تحقيقات مرتع و بيابان ايران. 19(2) 321-332. 7. عظيمي، م.، فرحپور، م.، حشمتي، غ.ع.، 1390. پيشبيني مراحل فنولوژي و مقدار رشد گونه Artemisia sieberi با استفاده از دماهاي روز- رشد و رطوبت خاک در مراتع استپي نشريه مرتع آبخيزداري، مجله منابع طبيعي ايران، 64(4): 1-14 8. کنشلو، ق.، عامري، ح.، 1391. بررسي فنولوژي آتريپلکس گريفيتي (Atriplex griffithii) براي مديريت مطلوب چرا، در مراتع افتر شهرستان سمنان. فصلنامه علمي پژوهشي تحقيقات مرتع و بيابان ايران. 19(2): 344 -354. 9. مقيمي، ج. 1384 معرفي برخي گونههاي مهم مرتعي مناسب براي توسعه و اصلاح مراتع ايران. سازمان جنگلها، مراتع و آبخيزداري کشور، انتشارات آرون. 10. ميرحاجي، ت.، سندگل، ع.، 1385. مجموع دماي مورد نياز مراحل فنولوژيكي تعدادي از گونههاي مهم مرتعي در ايستگاه تحقيقاتي رودشور. جلد13 فصلنامه پژوهشي تحقيقات مرتع و بيابان، شماره (3):212-220. 11. ميرحاجي، ت.، سندگل، ع.، قاسمي، م.ح.، نوري، س.، 1389. کاربرد درجه روز-رشد در تعيين مراحل فنولوژي چهار گونه از گندميان در ايستگاه تحقيقات مراتع همند آبسرد. فصلنامه علمي –پژوهشي تحقيقات مرتع و بيابان ايران، 17(3): 362-376.
|