|
1. آذرنيوند، ح.، طويلي، ع.، صادقي سنگدهي، ع.، جعفري، م.، زارع چاهوکي، م. 1390 . بررسي در رويشگاه هاي کاشان. مجله علمي- Astragalus squarrosus خصوصيات بوم شناختي گونه نتر، مجله پژوهشي تحقيقات مرتع و بيابان ايران، 11(2):383-372. 2. بابايي، س.، نيك نهاد، ح.، فتاحي، ب.، اكبرلو، م. 1395. بررسي روابط معيارهاي گياهي گونه خَوَشك (Daphne mucronata) با عوامل محيطي در استان همدان (مطالعه موردي: لشگردر ملاير) تحقيقات مرتع و بيابان ايران،23(3):486-473. 3. بخشنده مهر، ل.، يزداني، م.ر.، جعفري، ر.، سلطاني، س. 1399. عوامل اقليمي و خاکشناسي موثر بر پوشش گياهي درمنه زارهاي استپي استان اصفهان. تحقيقات مرتع و بيابان ايران، 27 (3): 484-463. 4. جابرالانصار، ز.، بحريني نژاد، ب.، برهاني، م.، ميرداوودي، ح.ر. 1400. بررسي رويشگاه و الگوي پاسخ گونه مرتعي Krascheninnikovia ceratoides (L.) Guldenst به عوامل محيطي در استان اصفهان. تحقيقات مرتع و بيابان، 28(3): 563-551. 5. خراساني نژاد، ز.، آجرلو، م.، پهلوانروي، ا.، يوسف الهي، م. 1397. ارزيابي و مقايسه کيفيت علوفه سه گونه از گندميان در مراحل مختلف فنولوژي در مراتع ييلاقي آسلمه کلاته چنار، شهرستان درگز. مرتع، 12 (1): 34-24. 6. زارع، م.، قرباني، ا.، معمري، م.، پيري صحراگرد، ح.، مصطفي زاده، ر.، حسيني، ز.، دادجو، ف. 1402. تاثير عوامل محيطي در پيش بيني رويشگاه گونه Dorema ammoniacum D.DON. در مراتع ندوشن استان يزد. مرتع، ۱۷(۱):۸۱-۶۶. 7. زارع چاهوکي، م.ع.، پيري صحراگرد، ح.، آذرنيوند، ح. 1392. مدلسازي پراکنش رويشگاه گونه هاي گياهي در مراتع حوض سلطان قم با روش آنتروپي حداکثر. مرتع، 7 (3):221-212. 8. زارع کيا، ص.، زارع، ن.، بختياري، م.، اشرف جعفري، ع. 1400. تعيين و مقايسه کيفيت علوفه اکوتيپ هاي کشت شده دو گونه پر توليد گون علوفه اي (Astragalus brevidens و Astragalus vegetus). مرتع، 15 (4): 745 – 736. 9. علي اکبري،م.، وهابي، م. ر.، جعفري، ر.، کريم زاده، ح. ر.، بني ابراهيمي، م. بررسي و مطالعه شاخص هاي رويشگاهي دو گونه علف گندمي کرکدار (Agropyron trichophorum) و گون زرد (Astragalus verus olivieri) با توجه به عامل خاک در مراتع فريدن اصفهان. گياه و زيست بوم، 8 (30): 68-59. 10. فتاحي، ب.، آقابيگي امين، س.،. ايلدرمي، عملکي،م.، حسني، ج.، ثابت پور، ط.. ۱۳۸۸. بررسي برخي عوامل محيطي موثر بر رويشگاه گون سفيد (Astragalus gossypinus) در مراتع کوهستاني زاگرس (مطالعه موردي: مراتع گله بر استان همدان). مجله علمي-پژوهشي مرتع ۳ (۲): ۲۱۶-۲۰۳. 11. فتاحي، ب.، ملکي، م. ياري، ع. صالحي، م. بابائي، س. ، حسن‌کاويار، ف. 1392. مطالعات آت اکولوژي گونه Acantholimon olivieri (Jaub and Spach)Boiss. در مراتع کوهستاني استان همدان.حفاظت زيست بوم گياهان، (1)1: 18-1. 12. قليچ‌نيا،ح.، ميرداودي،ح.ر.، چراتي آرايي، ع. ۱۴۰۲. بررسي ويژگيهاي رويشگاهي و پاسخ درصد پوشش گونه مرتعي درمنه سنبله اي (Artemisia specigera C.Koch) به عوامل محيطي در مراتع استان مازندران. تحقيقات مرتع و بيابان ،۳۰(۲): ۲۶۴-۲۸۵. 13. گويلي کيلانه، ا.، وهابي، م. ر. 1391. تأثير برخي خصوصيات خاك بر پراکنش پوشش گياهي مراتع زاگرس مرکزي ايران. علوم و فنون کشاورزي ومنابع طبيعي. علوم آب و خاك، 16(59): 258-245. 14. مصداقي،م. 1386. مرتع داري در ايران. چاپ پنجم. انتشارات آستان قدس رضوي. 333ص. 15. معصومي، ع. ا. 1384. گون هاي ايران (جلد 5). انتشارات موسسه تحقيقات جنگل‌ها و مراتع كشور. 786 ص. 16. ملتي، ف.، نقدي، ن.، ولي زاده، ر. 1392. ترکيب شيميايي و ارزش تغذيه اي گون اسپرسي (Astragalus brevidens Freyn & Sin) و مازندراني (Astragalus masenderanus Bunge) در شرايط برون تني. پژوهش‌هاي علوم دامي ايران، 5 (2): 156 – 147. 17. ميرحسيني، ع.، عصري، ي.، ابوالقاسمي، م. 1399. بررسي رابطه عوامل اکولوژيک با انتشار جوامع گياهي منطقه حفاظت شده کالمند بهادران در استان يزد. تحقيقات مرتع و بيابان ايران، 27 (2): 203-193. 18. نيک نهاد قرماخر، ح.، دانشي، م. ۱۳۹۲. معيارهاي آناليز و ارزيابي مراتع، انتشارات مختومقلي فراغي. ۳۵۲ص. 19. هژير، ش.، عرفانزاده، ر.، جعفري، م. 1400. تغييرات مکاني ويژگي هاي شيميايي خاک سطحي در رابطه با تاج پوشش دو گونه بالشتکي Astragalus myriacanthus و Acantholimon spinosum در مراتع استان يزد. تحقيقات مرتع و بيابان، 28 (3): 423 – 410. 20. يوسفي، ب.، زارع کيا، ص. 1400. ارزيابي و معرفي جمعيت‌هاي اميدبخش گون علوفه اي (Astragalus spp.) براي احيا مراتع نيمه استپي ايران ( استان کردستان). تحقيقات مرتع و بيابان ايران، 28 (4): 771-759.
|
