رمز درک غالبیت گونهها در اکوسیستمها، مهاجرت گونهها و اثر آشفتگیها نیازمند فهم و درک صحیح برگشتپذیری اکولوژیکی است. هدف اصلی این مطالعه معرفی مهمترین ویژگی های ساختاری و عملکردی در تعیین برگشت پذیری مرتع است. منطقه مورد مطالعه شهرستان سمیرم (مراتع کوهسری منطقه ونک) واقع در جنوب استان اصفهان است. ویژگیهای مورد مطالعه؛ سهم گونه شاخص در ترکیب گونهای، لکه گیاهی، فضای بین لکهای، تنوع گلسنگها، مقدار نیتروژن خاک، مقدار پتاسیم خاک و مقدار کربن آلی خاک و آشفتگی وارده نیز 5 نرخ دامگذاری (1، 5/1،2،5/2 و3 واحد دامی) در هکتار است. نرخهای دامگذاری به مدت 4 سال با اجرای 5 سناریو مدیریتی (چرا و قرق به صورت متناوب و متوالی) اعمال و مطالعه شد. برداشت دادهها به روش نمونهبرداری تصادفی با استفاده از ترانسکت و واحدهای نمونهبرداری تو در تو انجام شد. آنالیز آماری دادهها (آنالیز مقادیر ویژه، تنوع بتا) با استفاده از نرمافزارهای PC-ORD، PAST و MATLAB انجام شد. نتایج نشان داد ویژگیهای سهم گونه شاخص در ترکیب گونهای، میزان کربن آلی خاک، لکههای گیاهی و تنوع گلسنگها به خوبی نشانگر میزان فشار بر اکوسیستم و درجه برگشت پذیری اکولوژیکی اکوسیستم مرتع هستنددر مدیریت اکوسیستمهای مرتعی میتوان از ویژگیهای ذکر شده به عنوان شاخص اکولوژیکی به منظور تحت فشار بودن یا نبودن اکوسیستمهای مرتعی و میزان برگشتپذیری اکوسیستم مرتع استفاده نمود.
Identification the most important functional and structural attributes in ecological resilience of semi-arid mountain rangelands (Case study: Semirom rangelands). PEC 2016; 4 (8) :122-144 URL: http://pec.gonbad.ac.ir/article-1-218-fa.html