غنای گونه‌ای یک شاخص ساده و قابل تفسیر برای تنوع زیستی است و یکی از مهم‌ترین و گسترده‌ترین اندازه‌گیری­های پایه­ای و کاربردی‌ در اکوسیستم­های مرتعی است. مدل‌های تجربی غنا، برای تعیین نقاط دارای غنای گونه‌ای مناسب و نامناسب، و عوامل موثر بر آن به‌کار می‌روند. هدف تحقیق حاضر مقایسه دو روش مدل‌سازی غنای گونه­ای شامل روش­­های ماکرواکولوژیکی (MEM) و مدل پراکندگی تجمیع‌یافته (S-SDM) در مراتع سرخ گریوه استان مازندران است. برای نمونه‌برداری از پوشش گیاهی و خاک از روش طبقه‌بندی تصادفی- سیستماتیک استفاده شد. در هر واحد نمونه‌برداری تعداد 10 پلات یک متر مربعی و در مجموع 260 پلات یک متر مربعی مستقر گردید. در هر پلات فهرست گونه‌ها، حضور و عدم حضور گونه­ها یادداشت گردید. همچنین سه نمونه خاک از عمق 30-0 سانتی‌متری در هر واحد نمونه‌­برداری برداشت شد. داده­های مربوط به تعدادی از فاکتورهای فیزیکی و شیمیایی خاک در آزمایشگاه اندازه­گیری، متغیر‌های توپوگرافی با کمک نرم‌افزار سیستم اطلاعات جغرافیای تعیین و داده­های اقلیمی 15 ساله از ایستگاه­های هواشناسی مناطق مجاور جمع­آوری شد. پیش‌بینی غنای گونه‌‌ای گیاهان با مدل درخت رگرسیون تقویت شده (BRT) با روش­­های ماکرواکولوژیکی (MEM) و مدل پراکنش تجمیع‌یافته (S-SDM) انجام پذیرفت. آنالیز داده‌ها با استفاده از نرم­افزار R نسخه 3.1.1 انجام گرفت. نتایج نشان داد که غنای گونه‌ای مشاهده­شده با غنای پیش­بینی­شده با هر دو روش و غنای پیش­بینی­شده با روش MEM با غنای پیش­بینی­شده با تلفیق دو روش MEM و S-SDM همبستگی معنی‌داری داشتند. نتایج به­دست­آمده از همبستگی اسپیرمن بین روش‌های مختلف پیش‌بینی غنای گونه­‌های گیاهی بیانگر این مطلب بود که روش S-SDM با همبستگی 184/0- و سپس روش MEM با همبستگی 177/0، با غنا گونه­‌ای مشاهده شده مطابقت بیشتری داشتند. با استفاده از مدل­سازی غنای گونه­ای می­توان اطلاعاتی راجع به ترکیب جامعه گیاهی، شناسایی گونه‌ها و پیش­بینی آنها در مکان و زمان برای بررسی تغییرات تنوع زیستی حاصل نمود.