کپه­ کای با گونه جاشیر یکی از روش­های احیای مرتع در زاگرس مرکزی است. پس از کاشت، به پایش اثرات کپه­کاری این گونه بر ترکیب گونه­ای پرداخته نشده است. در این مطالعه تأثیر کپه­کاری با این گونه بر ترکیب گونه­ای در مراتع تنگ صیاد در استان چهارمحال و بختیاری مورد بررسی قرار گرفت. نمونه­برداری از پوشش گیاهی در چهار منطقه شاهد (بدون جاشیرکاری) و سه منطقه کپه­کاری با جاشیر در تراکم­های مختلف (کم، متوسط و زیاد) انجام شد. در هر منطقه از پلات­های 5/1×5/1 مترمربعی و در امتداد ترانسکت­ها برای نمونه­گیری استفاده شد. نتایج این مطالعه نشان داد که تعداد 75 گونه گیاهی در منطقه مورد مطالعه ثبت گردید که در منطقه بدون جاشیرکاری (شاهد)، جاشیرکاری با تراکم کم، متوسط و زیاد به­ترتیب 69، 50، 30 و 33 گونه گیاهی حضور داشتند. همچنین نتـایج نشان داد که گونه­هایAstragalus microcephalus ، Bromus danthoniae، Bromus tectorum و Melica persica در منطقه شاهد و گونه­های Geranium tuberosum، Prangos ferulacea و Ziziphora tenuir بیش­ترین درصد تاج پوشش را در تراکم زیاد جاشیرکاری داشتند. همچنین آنالیز چند متغیره نشان دادند که ترکیب پوشش گیاهی منطقه تحت تأثیر تراکم­های مختلف جاشیرکاری بوده است. نتایج نشان داد که هر چند با گذشت زمان اهداف پروژه از نظر تولید علوفه و حفاظت خاک تأمین می­شود، اما این گونه می­تواند با تشکیل توده­های خالص برخی اثرات منفی را بر ترکیب پوشش گیاهی داشته باشد. بنابراین پیشنهاد می­شود از کپه­کاری متراکم گونه پرهیز شود و همچنین کپه­کاری به­صورت کشت مخلوط انجام گردد.