شناخت ترکیب فلورستیک گیاهان در برنامه¬های مدیریت مرتع امری ضروری است. لذا این پژوهش با هدف بررسی فلور حوزه آبخیز سیمانی انجام شد. در مجموع 113 گونه گیاهی و 29 تیره¬ گیاهی در منطقه وجود داشت به طوری که تیره¬های گندمیان (Poaceae) با 25 گونه، پروانه آسایان (Papilionacreae) با 17 گونه و نعناعیان (Lamiaceae) با 11 گونه دارای بیشترین فراوانی بودند. این در حالی است که تیره¬های چتریان (Apiaceae)، گل سرخیان (Rosaceae) و کاسنی (Asteraceae) فراوانی یکسانی (8 گونه) داشتند. نتایج حاصل از مطالعه شکل¬های زیستی گیاهان نشان داد که همی کریپتوفیت¬ها (28/36 درصد) بیشترین فراوانی را دارند و پس از آنها تروفیت¬ها (74/32 درصد)، فانروفیت¬ها (38/12 درصد)، کامفیت¬ها (96/7 درصد)، ژئوفیت¬ها (07/7 درصد) و ژئوفیت¬های ریزومی و پیازی در رتبه¬های بعدی قرار گرفته¬اند. از نظرکورولوژی بیشترین فراوانی به ترتیب مربوط به عناصر ناحیه ایران- تورانی (29/59 درصد)، نواحی ایران - تورانی و مدیترانه¬ای (27/13 درصد)، ناحیه ایران- تورانی و مدیترانه¬ای و اروپا - سیبری (84/8 درصد )، ایران - تورانی و جهان وطنی (65/2 درصد) و ایران - تورانی و صحرا- سندی (65/2 درصد) است. در نهایت می¬توان نتیجه گرفت که منطقه مورد مطالعه با وجود عوامل تخریبی، از فلور نسبتاً بالایی برخوردار است که می¬توان از آن در ارزیابی وضعیت کنونی و پیش¬بینی وضعیت آینده منطقه (از طریق شناخت گونه¬ها) بهره گرفت.